Rodzaje sztuk walki, które warto trenować

Ju-jitsu

Ju-jitsu powstało w XVII wieku i to właśnie od niego wzięły początek wszystkie późniejsze japońskie techniki walki. Nazywa się je również sztuką ustępliwości, łagodności, miękkości. Jednak niech to nie zmyli osoby zainteresowane treningiem, gdyż repertuar wykorzystywanych w nim chwytów jest bardzo bogaty, a nawet może wydawać się brutalny. Jakie więc chwyty są stosowane w tej sztuce walki? Z powodzeniem znajdziemy tutaj dźwignie, duszenia, trzymania, bloki zakładane na ręce, manipulowanie stawami. Ponadto warto wiedzieć, że motto ju-jitsu brzmi „ustąp, by zwyciężyć”. Oznacza to w praktyce taki sposób prowadzenia walki, aby nie używać wobec przeciwnika twardej siły, a dostosować się do jego ruchów i wykorzystać siłę płynącą z jego manewrów przeciwko niemu samemu. Zatem śmiało możemy przywołać drugą tezę, która towarzyszy tej sztuce walki, a brzmi ona: „minimum wysiłku, maksimum skuteczności”.

Karate

Karate w dosłownym tłumaczeniu oznacza dosłownie „puste dłonie”. Karate, będące sztuką walki zostało stworzone przez mieszkańców Okinawy w celu samoobrony bez potrzeby użycia broni. Karate polega więc na wyprowadzaniu ciosów w postaci uderzeń oraz kopnięć. Ponadto uderzeniom i zadawanym ciosom towarzyszy głośny okrzyk zwany kiai, który ma dodawać mocy zadawanym ciosom oraz dezorientować przeciwnika. Warto wspomnieć, że w ramach treningów adepci bardzo często są poddawani ćwiczeniom tameshi-wari. Ćwiczenia te polegają na przełamywaniu twardych przedmiotów, czyli na przykład desek, cegieł, dachówek. Jak tego dokonują? Otóż w sposób – dla nich – bardzo prosty – kantem dłoni, pięścią, łokciem, głową. Nie sposób nie wspomnieć, że oprócz sprawności fizycznej, karate doskonali charakter/ Warto wiedzieć, że ostatecznym celem wszystkich ćwiczeń karate ma być dojście do takiego poziomu, aby zwycięstwo nad przeciwnikiem osiągnąć bez stosowania przemocy.

Taekwondo

Taekwondo to tradycyjna sztuka walki stworzona Korei. NA uwagę zasługuje fakt, że nazwa dyscypliny składa się z 3 członów, co pozwoli zrozumieć stosowane techniki oraz całą filozofię tej sztuki walki. Zatem człony, z których składa się nazwa to: tae, co oznacza uderzenie stopą, kwon – uderzenie pięścią i do oznaczającego sztukę lub drogę do osiągnięcia stanu intuicji, wynikającego z doświadczenia umysłu i ciała. Ponadto na uwagę zasługuje fakt, że ta sztuka walki było stosowane początkowo w celach militarnych. Dopiero w XX wieku zyskało swoją główną popularność jako sportowa sztuka walki.

Capoeira

Capoeira swoje początki znajduje w Brazylii, jednak wymyślili ją afrykańscy niewolnicy. Ta coraz bardziej popularna sztuka walki polega na wykonywaniu akrobatycznych figur, które są do złudzenia podobne do tańca. Jednak w rytm muzyki zadaje się ciosy nogą. Skuteczność tej sztuki walki opiera się  na nieprzewidywalności ruchów. To wszystko może wytrącić przeciwnika z równowagi i zaskoczyć go swoją płynnością oraz dynamiką. Zaznaczyć należy, ze ewentualne zmagania rozgrywają się na specjalnej, okrągłej arenie. W tym miejscu dwóch zawodników wymienia między sobą ciosy do rytmu nadawanego przez brazylijskie instrumenty. Warto jeszcze wspomnieć, że początkowo capoeira nie była stricte sztuką walki, lecz akrobatyczno-tanecznym popisem i manifestacją wewnętrznej wolności. Aktualnie, co istotne, powstało kilka styli caopeiry, z których jedne większy akcent kładą na taniec i współpracę, a inne na czystą rywalizację.

Brazylijskie jiu-jitsu (BJJ) Brazylijskie jiu-jitsu, zwane skrótowo BJJ,  wywodzi się z judo oraz zapasów. Ten styl walki spopularyzowała rodzina Gracie. Kolejne, następujące po sobie pokolenia tej rodziny, odnosiły spektakularne sukcesy chociażby w zawodach MMA. Powszechnie uznaje się, ze BJJ jest jedną nie tylko najpopularniejszych, ale i najskuteczniejszych sztuk walki i znajduje praktyczne zastosowanie w bezpośrednim starciu. Celem BJJ jest szybkie i efektowne powalenie przeciwnika na ziemię i obezwładnienie go poprzez wykorzystanie odpowiedniej techniki. Z powodzeniem zawodnicy mogą tutaj wykorzystywać dźwignie, podduszenia, podcinania, blokowanie rąk lub nóg. Warto wspomnieć, ze ta sztuka walki jest pozbawione aspektu duchownego, mimo że przypomina judo.